Na het metafysisch combineren van alledaagse, natuurlijke materialen voelde Elzina sterk de behoefte aan een nieuw experiment. Haar aandacht werd getrokken door de cursus “Conceptuele verbeelding van het onmogelijke”. Helemaal wat Elzina zocht. Elzina's invalshoek van het onmogelijke was het Münchhausen-Trilemma.
Elzina verbeeldde dit Trilemma door het ruimtelijk verbinden van negen kleerhangers.
Elzina gaf een korte uitleg over dit werk: “Kleerhangers hangen, maar in dit sculptuur staan ze én houden ze elkaar staande.
Hierdoor worden de kleerhangers gedwongen hun oorspronkelijke functie op te geven waardoor ze als existentiële hangers een nieuwe identiteit moeten verwerven. Een radicale transformatie van hanger tot staander.”
Conceptueler kon Elzina het onmogelijke niet verbeelden.
Alles wat hij vindt
heeft een eigen verhaal.